Dysmotiliteit (ook bekend als motiliteitsdisfunctie) is een aandoening waarbij de spieren van het spijsverteringsstelsel niet werken zoals zou moeten. Het kan gepaard gaan met abnormale snelheid, kracht of coördinatie van de spieren van de slokdarm, maag, dunne darm en/of de dikke darm.
Symptomen van een motiliteitsstoornis zijn afhankelijk van welke delen van uw spijsverteringsstelsel zijn aangetast en welk type motiliteitsprobleem u heeft. Dysfagie (problemen met slikken) is een belangrijk symptoom van dysmotiliteit.
Normaal gesproken werken de spiersamentrekkingen van uw spijsverteringsstelsel op een gecoördineerde, ordelijke manier om vergemakkelijkt de vertering van het voedsel dat u eet. Dysmotiliteit kan leiden tot langzame en/of snelle beweging van voedsel of chymus (gedeeltelijk verteerd voedsel en maagzuren).
Elke verandering van normale beweeglijkheid kan leiden tot spijsverteringssymptomen.
Dysmotiliteit kan optreden als gevolg van disfunctie in de zenuwen en spieren in elk gebied van je spijsvertering. Een verscheidenheid aan ziekten kan dysmotiliteit veroorzaken, maar soms is de oorzaak van dysmotiliteit onbekend.
Motiliteitsstoornissen zijn onderverdeeld in grote en kleine, en sommige aandoeningen hebben de neiging om bepaalde gebieden te beïnvloeden van het spijsverteringsstelsel.
Belangrijke motiliteitsstoornissen zijn achalasie, diffuse oesofageale spasmen en Jackhammer-slokdarm. Kleine motiliteitsstoornissen zijn onder meer ineffectieve motiliteit en gefragmenteerde peristaltiek.
De volgende aandoeningen hebben betrekking op dysmotiliteit in de slokdarm:
De volgende aandoeningen hebben betrekking op dysmotiliteit in de maag:
De volgende aandoeningen zijn gerelateerd aan dysmotiliteit in de dunne darm:
De volgende gezondheidsproblemen hebben betrekking op dysmotiliteit in de dikke darm:
Motiliteitsdisfunctie en viscerale overgevoeligheid worden beschouwd als de twee kenmerkende fysiologische problemen die ten grondslag liggen aan IBS.